ගෝලීය උණුසුම ඉදිරියේ අපගේ අනාගතය

දේශගුණය වනාහි ජෛව ගෝලයේ පැවැත්ම මෙන්ම පාරිසරික සමතුලිතතාවය පවත්වා ගෙන යනු ලබන ප්‍රධානතම සාධකය යි.එසේම ම පාරිසරික සමතුලිතතාවය බිඳ වැටීමට ද ප්‍රධාන හේතුව බව ට දේශගුණය පත් වී ඇත.මෙම අස්ථාවරත්වය හේතු කොට ගෙන

• කෘෂි කර්මාන්තය බිඳ වැටීම.
• මානව සමාජ තත්ත්වයන් දෙදරා යෑම.
• පරිසර පද්ධතිය වෙනස් වීම.
• අයිස් කඳු දිය වී යාම.
• සාගර ජල මට්ටම ඉහළ යෑම.
• දේශපාලන අස්ථාවරත්වය.
• වනාන්තර පද්ධතිය ක්ෂය වී යාම.
• ජල සම්පත අහිමි වී යාම දැක්විය හැකි යි.



මෙහි දැක්වෙනු යේ අයිස් කඳු දිය වීමේ 
අවධානම ට මුහුණ දී සිටින
ඇන්ටාර්ක්ටික් ප්‍රදේශය යි.

  
පසුගිය දශක කිහිපය තුළදේශගුණයෙහි ඇතිවූ වෙනස්කම් හේතුවෙන්  මුළු මානව සංහතිය ම නොයෙක් ආකාර දුෂ්රතාවයන ට මුහුණ දීමට සිදුව තිබේ.වර්තමාන ලෝක ප්‍රජාව මුහුණ දෙන ප්‍රධාන අභියෝගයක් වනුයේ දැඩි පාරිසරික උපද්‍රව යි.එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය නිර්වචනය කරන ආකාරය ට පාරිසරික විපර්යාස යනු

 "සැලකිය යුතු කාලයක් තුළ කර ඇති නිරීක්ෂණයන් ට අනුව ඍජුව හෝ වක්‍රව මානව ක්‍රියාකාරකම් වල බලපෑමෙන් සිදු වෙතැයි සැලකෙන දේශගුණික විපර්යාස ස්වභාවික වෙනස් වීම් වලට අමතරව ගෝලීය වාතාවරණයේ සංයුතිය වෙනස් කරවයි."                    

 දැනට විද්‍යාඥයින් විසින් නිගමනය කර ඇති අන්දම ට පෘථිවි උෂ්ණත්වය ඉහළ යෑමට ප්‍රධානත ම සාධකය මිනිස් ක්‍රියාකාරකම් වේ. විශේෂයෙන් ම වායු ගෝලයට එකතු වන හරිතාගාර වායු වැඩි වීම නිසා පෘථිවි උෂ්ණත්වය ඉහළ යමින් පවතියි. 


මිනිසා විසින් මිනිසා විසින් සිදු කරනු ලබන

• න්‍යෂ්ටික අවි අත්හදා බැලීම්,
• වන විනාශය,
• අධික ෆොසිල ඉන්ධන දහනය,
• ඉඩම් පරිහරණය වෙනස් වීම්,
• විවිධ වූ කෘෂි කාර්මික ක්‍රියා,  

                                        නිසාවෙන් අධිකතර ලෙස වායුගෝලයට හරිතාගාර වායු එක් වීමත් සමඟ ම මිනිසා ට දැරිය නොහැකි තරමට ම නෙයෙකුත් ආපධාවන්  ට මුහුණ දීමට සිදු වී තිබේ.දැනට විද්‍යාඥයින් පෙන්වා දෙන ආකාරය ට දැනට සිදුකරනු ලබන ක්‍රියාවන් හී පාලනයක් සිදු නොවුන හොත් ලබන සියවස අග භාගයේ දී පෘථීවියේ සාමාන්‍ය උෂ්ණත්වය සෙන්ටිග්‍රේඩ් අංශක1-3.5 අතර ප්‍රමාණයකින් ද, සාමාන්‍ය මුහුදු මට්ටම සෙන්ටිමීටර 15-90 අතර ප්‍රමාණයකින් ද ඉහළ යනු ඇත.

අප වර්තමානයේ මුහුණ දෙන පාරිසරික වෙනස් වීම් වලට ප්‍රධානහේතු කාරකය වනු යේ මානව ක්‍රියාකාරකම් නිසා වායු ගෝලය ට එකතු වන හරිතාගාර වායු ප්‍රමාණය ඉහළ යෑමයි. ජල ගැලීම්,නියං,ගිනි කදු පුපුරා යෑම්,භූමිකම්පා,සුනාමි,සුළි සුළං,නාය යෑම්,වෙරළ ඛාදන යනාදිය දේශගුණික විපර්යාසයන් හේතු කොට ගෙන සිදුවෙයි.

                         එසේම සූර්ය තාපය අධික වීම, සාගර ද්‍රෝණි වල ක්‍රියාකාරිත්වය වෙනස් වීම,වායුගෝලීය සංයුතිය වෙනස් වීම,ගිනි කඳු පිපිරීම්,හිරු ලප වල ක්‍රියාකාරිත්වය වැඩි වීම,එල්නිනෝ(ELNINO) තත්ව,ලානිනෝ(LANINO) තත්ව පසුගිය කාලය පුරාව ට දේශගුණික  විපර්ය්‍යාස රැසකට මුහුණ දීමට සිදුවී තිබේ.

දේශගුණික විපරය්‍යාස ත්‍රීව කිරීම සඳහා සංවර්ධිත රටවල් කරනු ලබන බලපෑම විශාල වුවද ඉන් සිදුවන අයහපත් ප්‍රථීඵල වලට වැඩි වශයෙන් මුහුණ දීමට සිදුවනුයේ සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවලට ය. 2010 වන විට සාමාන්‍ය වායුගෝලීය උශ්ණත්වය සෙල්සියස් අංශක 1.4 -5.8 දක්වා ඉහළ ගිය අතර වාතයේ කාබන්ඩයොක්සයිඩ් සාන්ද්‍රනය මිලියනයකට කොටස් 370 සිට මිලියනයකට කොටස් 540-970 දක්වා වැඩි වූ බව දේශගුණික විපර්ය්‍යාස පිළිබඳ අන්තර් රාජ්‍ය මණ්ඩළය තෙවන ඇගයීම් වාර්තාව මඟින් පෙන්වා දුනි.

එසේම 2100 වන විට සෙල්සියස් අංශක 1.8-4.0 දක්වා ප්‍රමාණයකින් උශ්ණත්වය වැඩි විමට ඉඩ ඇති බව විද්‍යාඥයින් පෙන්වා දෙයි. කාර්මීකකරණයත් සමඟ ම වායුගෝලයට එකතු වන හරිතාගාර වායු සාන්ද්‍රනය සමතුලිත මට්ටම ඉක්මවීමට දායක වී තිබේ.මේ සඳහා දායක වන වායු වර්ග අතර කාබන්ඩයොක්සයිඩ්, මීතේන්, නයිට්ට්‍රස් ඔක්සයිඩ්, ක්ලෝරෝ ෆ්ලුවෝරින් කාබන් CFC-11, ක්ලෝරෝ ෆ්ලුවෝරින් කාබන් CFC-12ආදි වායු වර්ග මූලික වේ.

  විසිවන ශත වර්ශය තුළ සිදු වූ දේශගුණික විපර්යාස

•   ජල චක්‍රය වේගවත් වීම හා උත්තර අර්ධ ගෝලයේ මධ්‍යම හා උස් අක්ශාංෂ වල වර්ෂාපතනය දශකයකට 0.5-1.0% දක්වා වර්ධනය වීම.
• ආසියාවේ හා අප්‍රිකාවේ සමහර කොටස් වල මෑත භාගයේ දැඩි නියඟ තත්වයන් ඇතිවීම.
• උප නිවර්තන ප්‍රදේශ වල දශකයකට 0.3%කින් වවර්ෂාපතනය අඩු වීම. 

• උශ්ණත්වය අධික වීමත් සමඟම සාගර ජලය උණුසුම් වී මුහුදු මට්ටම ඉහළ යෑමෙන් මාලදිවයින,මාෂල් දූපත්,කිරිබාති දූපත්, ටොන්ගා දූපත්, ජලයෙන් යට වනු ඇත. 2030 වන විට 20cm පමණ ද, මීළඟ ශත වර්ෂය අවසාන වන විට 65cmක් පමණ ද, ලෝක සාගර ජල මට්ටම ඉහළ යා හැකි බව දේශගුණික විද්‍යාඥයින් පෙන්වා දී තිබේ. 

මේ නිසා ඇන්ටාක්ටික් හා ආක්ටික් අයිස් තලාවන් මුළුමනින් ම දිය වීමට ලක් වුව හොත් මුහුදු මට්ටම 7.4m කින් ඉහළ යෑමට ඉඩ තිබේ.

එය දැවැන්ත අර්බුදයක් වනුයේ අධික ශිත කලාපයේ ජීවත් වූ දඩයමින් සිය දිවි සරි කර ගත් ඇස්කිමෝවරුන්ට ත් හිම වලසුන්ටත් ය. ඔවුන්ට ආහාර හිඟ වීමත් හිමේ ජීවත් වන සීල් මසුන් වඳ වී යෑමත් නිසා උග්‍ර ආහාර හිඟයකට ගොදුරු වීමට සිදුවේ.

මුහුදු ජල මට්ටම ඉහළ යෑමෙන්

• වෙරළ ඛාදනය,
• පෘථීවි උශ්ණත්වය වැඩි වීම,
• කොරල් පර විනාශ වීම,
• මෝය කලාප වල භූමියේ ලවණතාවය වැඩි වීම,
• සියුම් පරිසර පද්ධති විනාශ වීම,
• කඩොලාන ශාක පද්ධති අහිමි වී යාම,

නිසාවෙන් මේ වන විට ලෝකයේ විවිධාකාර වූ පාරිසරික ගැටළු මතු වී තිබේ. ඒ අතර කාලගුණ,දේශගුණ විචල්‍යතා හා ශාක හා සත්ව ව්‍යාප්තියේ වෙනස් වීම්, සාගර ආම්ලික මට්ටම ඉහළ  යෑම,  ග්ලැසියර දිය වීම්, මුහුදු මට්ටම ඉහළ යෑම, මැලේරියා ඩෙංගු වැනි රෝග තත්වයන් ව්‍යාප්ත වීම ,කොරල්පර විනාශ වීම, පාංශු සංඝටක වල පවතින වෙනස්කම් කැපී පෙනෙයි.


2080වන විට යුරෝපීය කලාපයේ ශාක වලින් 40%ක් ද,  2085වන විට අප්‍රිකා වනාන්තර වලින් 25%ක් ද , විනාශ වන බවට සොයා ගෙන තිබේ. යුරෝපය තුළ ලැව් ගිනි හේතුවෙන් ඉතාලිය ස්පාඤ්ඤය වැනි රටවල් දැඩි අර්බුදයට මුහුණ පා ඇත, 2009 මාර්තු මස පෘතුගාලයේ  හා  වයඹ  දිග  ස්පාඤ්ඤයේ  ඇතිවූ  සාමාන්‍ය ලැව් ගිනි හේතුවෙන් හෙක්ටයාර 25000ක භූමි ප්‍රමාණයක් විනාශ විය. ඉදිරි කාලය ඇතුලත  මධ්‍යධරණී  කලාපයේ  ලැව් ගිනි  අවධානම  ඉහළ අගයක පවතින  බව කාලගුණික අණාවැකි අවධාරණය කරයි.

ගෝලීය උණුසුම ඉහළ යාමත් සමඟම

•  චර්ම පිළිකා වැළඳිම.
•  ස්වසන  ආබාධ ඇතිවීම.
• උශ්ණත්වය වර්ෂාපතනය හා ආර්ද්‍රතාවය අක්‍රමවත් වීම.
• වසංගත රෝග ( කුරුළු උණ ඩෙංගු බරවා මැලේරියා කොලරාව පාචනය......)ව්‍යාප්ත වීම.
• ජලයේ වායුවේ ගුණාත්මක භාවය අඩු වීම.
• ආහාර වල ප්‍රෝටීන් ප්‍රමාණය අඩු වීම.
• රෝග කාරකයන් වර්ධනය වීම සඳහා සුදුසු පරිසර තත්ව ගොඩනැගීම.
• මිනිසාගේ සෞඛ්‍ය තත්වය පිරිහීම.

මේ අනුව බලන කළ දේශගුණික විපර්යාසයන් සිදු වීමට නිශ්චිත වූ කාල වකවානුවක් නොමැති බව මෙයින් පැහැදිළි වේ. එය විවිධකරවූ ලෙස විවිධ වූ කලාපයන්ට විවිධාකාරවූ ලෙස බලපෑම් කරයි.සමස්ත වූ දේශගුණික රටාව ම උඩු යටිකුරු කිරීම ට දේශගුණික විචල්‍යයන් බලපා ඇත.
අතීතයේ සොදුරු වූ පරිසරයක ට  උරුමකම් කී අප මේ වන විට ගොදුරු වී සිටින අභාග්‍ය සම්පන්න වූ තත්වයෙන් ගොඩ ඒමට නම් දේශගුණික සමතුලිත තාවය අඛණ්ඩව පවත්වාගෙන යාම සඳහා අවම වශයෙන් පැළයක් රෝපණය කර අනාගත පරපුර සඳහා අසිරිමත් සොබා දහමක් උදා කර දෙමු.......................